ببین رفیق، این فیلم "پدر ایده‌آل" که اسم انگلیسیش میشه The Good Father، یه فیلمیه محصول سال ۱۹۸۵. یه جورایی درام خانوادگیه ولی نه اون مدلی که تو فکر کنی دورهمی و گل و بلبله! اتفاقا برعکس، خیلی هم تلخه و واقعیه. داستان از این قراره که یه آقایی هست به اسم بیل، از زنش جدا شده و سر حضانت بچه‌ش حسابی به مشکل خورده. دلش خونه، پر از خشم و عصبانیت. بعد یهو با یه مرد دیگه آشنا میشه که اونم دقیقا تو همین وضعیت داغونه، زنش داره ازش جدا میشه و میخواد با دوست دخترش زندگی کنه! بیل هم که انگار یه همدرد پیدا کرده، جوگیر میشه و میخواد به این دوست جدیدش کمک کنه تا حضانت بچه‌شو بگیره. حالا فکر کن، دو تا مرد زخم خورده، پر از عقده، میخوان انتقام بگیرن از زن‌ها و زمونه! بازیگر نقش اولش آنتونی هاپکینزه، خودِ خودِ جناب "سکوت بره‌ها"! یعنی چی بگم از بازیش؟ یه جوری نقش این مرد عصبانی و تلخ رو بازی کرده که انگار واقعا داره از درون منفجر میشه. انگار یه بمب ساعتیه که هر لحظه ممکنه بترکه! واقعا بازیش آدمو میخکوب میکنه. البته بقیه بازیگرها هم خوبن، مثلا جیم برودبنت هم هست که اونم استاد بازی‌های ظریف و دقیقه‌س. فیلم، انگار یه ذره هم گیر داده به بحث فمینیسم و این چیزا. بیل فکر میکنه فمینیسم باعث شده زندگیش خراب شه و زنش ازش جدا شه. یه جورایی میخواد تقصیر همه چیو بندازه گردن فمینیسم. البته فیلم یک طرفه به قاضی نمیره، نشون میده که خود بیل هم مشکلات خودشو داره و شاید فقط دنبال یه بهونه میگرده که عصبانیتشو خالی کنه. فضای فیلم هم خیلی انگلیسیه، لندنیه. یه جورایی انگار داری تو خیابون‌های لندن قدم میزنی و زندگی آدم‌های معمولی رو میبینی. منتقدها هم اون موقع که فیلم اومده بود، خیلی ازش تعریف کردن. مثلا تو نیویورک تایمز نوشته بودن که فیلم خیلی خوب جزئیات زندگی آدم‌ها رو نشون میده و یه جورایی انگلیسِ دوران تاچر رو به تصویر میکشه. میگن بازی هاپکینز هم خیلی عالی بوده، فقط شاید آخرش یه ذره زیادی کش دار شده باشه. یه چیز جالب دیگه هم بگم، این فیلم اول قرار بوده برای تلویزیون انگلیس ساخته شه، ولی بعدش تو آمریکا هم اکران سینمایی شده. یه جورایی هم فیلم تلویزیونیه هم سینمایی! در کل، اگه دنبال یه فیلمی هستی که هم بازی‌های خوب ببینی، هم یه داستان واقعی و تلخ از زندگی آدم‌ها رو دنبال کنی، "پدر ایده‌آل" فیلم خوبیه. البته اگه حوصله فیلم‌های خیلی شاد و پرانرژی رو داری، شاید این فیلم خیلی به مزاجت خوش نیاد، چون یه ذره دلگیره و غمگین. ولی خب، بعضی وقتا دیدن فیلم‌های تلخ هم یه مزه دیگه‌ای داره، نه؟ مخصوصا وقتی آنتونی هاپکینز توش باشه! امیدوارم از دیدنش خوشت بیاد.